عشق

 روزهایی که خبر نیامدنت به قدری قطعی ست که نویدش مانند آمدن باران در خشکسالی یا باریدن برف در گرمای 50درجه ی خرماپذان اهواز متوهمانه است...مدت هاست نیامدنت را صدای شوم کلاغ های دوره گرد خبرم میدهند...آه!خبر نیامدنت بزرگترین تراژدی غمبار جهان را بدل است که سینه ام را از درد می فشرد بغض طناب دار قصاص عشقم میشود و من آویزان شده ی دار تنهایی،تنهاترین مصلوب جهانم که درد میخ های فرو رفته در دستانم را نمیفهمم و فقط چشم به راه تو ام با تاجی از شاخه های برگ زیتون بر سرم و کاش بودی و می دیدی که چقدر تاج ملوکانه میآید به سرم سرورم...مذبوحانه صدایت کردم لما سبقتنی؟!!یادم تو را فراموش شده چرا؟!!!من عاشق تر عشق...